Ο διάδρομος είναι πρωτίστως και συνήθως ένα μακρύ θέμα. Είναι επίσης και στενό θέμα καθ\’ ότι σε στενεύει σε επιλογές. Ποτέ δεν ξέρ...
Ο διάδρομος είναι πρωτίστως και συνήθως ένα μακρύ θέμα. Είναι επίσης και στενό θέμα καθ\’ ότι σε στενεύει σε επιλογές. Ποτέ δεν ξέρεις τι να του βάλεις που να του κάνει. Οι κανόνες σε αυτήν την περίπτωση είναι σχεδόν συγκεκριμένοι -φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις- αλλά οι λιγότερες. Τότε σκέφτηκα και εγώ πως όντως ποτέ δεν έχω αναφερθεί μέχρι τώρα σε διαδρόμους, γιατί χολ μπορεί να μην έχουν τα σημερινά διαμερίσματα, αλλά διαδρόμους όλο και έχουν. Οπότε θα σας πω το παραμύθι του διαδρόμου.
Ο διάδρομος είναι μακρύς και στενός. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θέλεις να τον μακρύνεις κι άλλο. Οι λύσεις είναι πάνω – κάτω λίγες αλλά δραστικές στην περίπτωση αυτού του στενού χώρου.
Στον διάδρομο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ένας χώρος που μπορεί να μην περνάς το χρόνο σου εκεί, αλλά είναι ζώνη κίνησης και όλο και πάνω σε κάποιον κουτουλάς όταν περνάς από εκεί. Οι περισσότεροι διάδρομοι είναι πλάτους 0,90 -που είναι και το αρχιτεκτονικά ελάχιστο- έως 1,20 στα συνιθισμένα διαμερίσματα. Συνήθως επικοινωνούν το σαλόνι και την κουζίνα με τις κρεβατόκαμαρες και το μπάνιο.
Φυσικά όταν έχουμε ένα διάδρομο σχετικά φαρδύ, δηλαδή ένας διάδρομος που είναι 1,20μ. είναι ένας τέτοιος- μπορούμε να εκμεταλευτούμε το πλάτος του, τοποθετώντας μια βιβλιοθήκη max. 0.30μ. Αυτό σημαίνει πως επιτρέπουμε και ένα πέρασμα 0,90μ. και είμαστε εντάξει. Άσε που οι βιβλιοθήκες είναι ωραίο πράγμα στο διαδρομο. Αν το κάνεις φρόντισε να έχει ανοιχτό χρώμα ξύλου γενικά και να είναι σαν εντοιχισμένη, βοηθάει πολύ!
Η ντουλάπα φυσικά και είναι μια εξαιρετική λύση για το διάδρομο, ειδικά όταν αυτός βρίσκεται κοντά σε είσοδο. Πρέπει να διαθέτουμε τουλάχιστον 0,40μ. εκτός των 0,90μ. για να πούμε ότι χωράει να μπει έστω και λοξά μια κρεμάστρα ή ένας γάντζος. Πρόκειται όμως για μια σοφή λύση το ξαναλέω, ούσα ιδιοκτήτρια μιας τέτοιας ντουλάπας. Τα χωράει όλα, την τσάντα μου, τα φουλάρια μου που είναι χιλιάδες και τα παλτό μου επίσης. Χρησιμοποίησα συρόμενα φύλλα αλουμινίου και αντί να βάλω γυαλί, έβαλα φύλλο μελαμίνης σε γκρι χρώμα. Εσωτερικά έβαλα τα κομμάτια του Ikea που με ορθοστάτες και ράφια κάνεις ντουλάπα.
Ένα μυστικό για τους διαδρόμους είναι πως αν θέλεις να τους εξαφανίσεις υπάρχουν δύο τρόποι. Ο ένας είναι να βάλεις έναν καθρέφτη στο τέρμα τους αν έχεις τοίχο και όχι πόρτα. Όταν βάλεις καθρέφτη, τότε λόγω του αντικατοπτρισμού ο διάδρομος σαν να κονταίνει ή να εξαφανίζεται. Προσέχεις όμως το φωτισμό σε αυτή τη φάση, να είναι καλός. Ένα φωτιστικό με σχήμα που να κατεβαίνει σχετικά χαμηλά από το ταβάνι είναι πάντα καλό. Ο άλλος τρόπος είναι αν έχεις πόρτα στο τέλος του, να βάψεις το δωμάτιο το ίδιο χρώμα με το δάδρομο. Σε περίπτωση που έχεις δωμάτιο σε συνέχεια και τοίχο κατ\’ επέκταση, μπορείς να δημιουργήσεις ένα σημείο εστίασης εκεί (focal point) ώστε στο βάθος να φαίνεται κάτι ενδιαφέρον. Στο παράδειγμα από κάτω της Tracey Garet, μιας απίθανης interior που αξίζει να δεις δουλειές της και το πως παίζει με το χρώμα και την κλίμακα, το απαραίτητο focal point δημιουργήθηκε με τις εναλλαγές των χρωμάτων και το ριγέ ρόμαν. Ποτέ δεν ξεχνάς όμως τον φωτισμό.
Πάνω σε αυτό το θέμα του χρώματος, να ξέρεις επίσης πως αν βάψεις τον τερματικό τοίχο του διαδρόμου σου ένα άλλο χρώμα, έντονο και ζωηρό, θα τον φέρεις πιο κοντά, και αν τον φέρεις πιο κοντά, θα τον εξαφανίσεις κιόλας τον διάδρομο. Άρα συμπέρασμα: ένα δυνατό χρώμα και ένα μεγάλο αντικείμενο δημιουργούν ενδιαφέρον και «φαρδαίνουν» εναν κατά τα άλλα στενό διάδρομο. Στην φωτογραφία από κάτω βλέπεις πως το σημείο εστίασης δημιουργείται και με ένα μεγάλο ρολόι πάνω από πόρτα, δημιουργείται όμως και με κάτι άλλο, που υπάρχει εδώ, υπάρχει στην από πάνω, αλλά και στην από κάτω φωτογραφία. Τι είναι;
Το χαλί που είναι έντονο και έχει ενδιαφέρον. Εάν δε έχει και ρίγες οριζόντιες δηλαδή εγκάρσιες προς το μήκος του διαδρόμου, τότε ο διάδρομος φαρδαίνει. Θα προσέξεις επίσης πως σε αυτήν την από πάνω φωτογραφία o Jack Lenor Larson -ένας από τους πιο ταλαντούχους σχεδιαστές υφασμάτων- έχει στο σπίτι του στo NY διάδρομο με τρία χαλιά αλλά και στον τοίχο έχει βάλει ρίγες που δείχνουν προς τα κάτω. Αξίζει επίσης να διαβάσεις και να δεις το σπίτι του από το New York Social Diary.
Στους τοίχους, τι κρεμάς όμως θα ρωτήσεις. Οτιδήποτε αν δεν είναι μεγάλο. Εξαρτάται πάντα από το πλάτος του διαδρόμου, αλλά σε γενικές γραμμές ότι θέλεις μικρό. Μικρούς καθρέφτες σε στυλ συλλογής, φωτισμένους με κάποιον τρόπο. Μικρά καδράκια των παιδιών σου, μικρές κορνίζες σε διάφορα σχήματα, ανακατεμένες με άλλα αντικείμενα ίσως, είναι ότι πρέπει για αυτό το χώρο. Μεγάλα έργα και γενικά ογκώδη αντικείμενα δεν κρεμάς γιατί απλώς δεν έχεις την απαιτούμενη απόσταση να τα δεις, για να τα καταλάβεις. Δηλαδή ένας μεγάλος πίνακας θέλει το «χώρο» του και για να κρεμαστεί αλλά και για να τον δεις. Αν στέκεσαι σε απόσταση 1μ. είναι δυνατόν ποτέ να τον καταλάβεις; Οπότε παιδάκια μόνο μικρά ή το πολύ μεσαία κάδρα στους διαδρόμους σε σειρά ή σε σύνθεση.
To από πάνω παράδειγμα βρισκόταν κάποια στιγμή στο σπίτι μου επίσης και δεν ήταν τίποτα άλλο από μια συλλογή από free cards. Περνούσες το διάδρομο και κοιτούσες περίεργος να διαβάσεις τις κάρτες. Μια άλλη λύση όμως για να κοντύνεις έναν μακρύ διάδρομο είναι και μια κάθετη ρίγα. Η ρίγα μπορεί να είναι απλώς μια ρίγα από χρώμα ή μια ρίγα που δημιουργείται από κάτι ψηλό και λεπτό, όπως ένα πολύ μακρόστενο σε ύψος διακοσμητικό αντικείμενο στο τοίχο, ή μια λωρίδα από το δάπεδο έως το ταβάνι με μπογιά μαυροπίνακα για σημειώσεις. Οτιδήποτε ψηλόλιγνο παρεμβάλλεται στο μάκρος του, τον διακόπτει.
Βλέπεις και εδώ δίπλα πως ένας τοίχος που παρεμβάλλεται σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να είναι θετική εικόνα. Η καμάρα είναι δουλεμένη σε τεχνοτροπία και έτσι δημιουργεί ένα κόψιμο στο μάκρος παρά αν ήταν στο ίδιο χρώμα με τους πλαϊνούς τοίχους. Το φωτιστικό που πέφτει λίγο χαμηλά -ποτέ πλαφονιέρες σε αυτή την περίπτωση- και τα πλαϊνά στοιχεία δίνουν ενδιαφέρον σε έναν καταδικασμένο χώρο. Στα συμπληρωματικά βάλε το ανοιχτότερο χρώμα οροφής και φυσικά τη διαγώνια τοποθέτηση πλακιδίων που κρύβει λοξάδες και πλαταίνει και στην περίπτωση μας μετράει το πλάτος. Η Abigail Ahern -μια άλλη τρομερή interior designer- στην από κάτω περίπτωση, προτίμησε να δώσει ένα γκαλερίστικο ύφος σε αυτόν τον διάδρομο. Τα ραφάκια είναι αγαπημένα του Ikea και γεμίζουν με ότι θέλεις.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να ανακεφαλαιώσουμε στο σημερινό μάθημα διάκόσμησης: διάδρομος, λέγοντας πάλι για συλλογές φωτογραφιών σε ράφια ή στον τοίχο, μικρά επιπλάκαι εφ\’οσον είστε σίγουροι πως δεν θα πέφτετε επάνω τους, χρώμα στους τοίχους και κυρίως στον τερματικό τοίχο.
Διακοσμητικά αντικείμενα σε κάθε είδους ράφι, πάντα μικροκαμωμένα, είναι ευπρόσδεκτα καθώς και κατοικίδια.
πηγή:youweekly.gr
