Οι ειδικοί σε συμβουλεύουν για το πώς να μεγαλώνεις σωστά το παιδί σου. Η δημιουργία της οικογένειας είναι από τις σπουδαιότερες στ...
Οι ειδικοί σε συμβουλεύουν για το πώς να μεγαλώνεις σωστά το παιδί σου. Η δημιουργία της οικογένειας είναι από τις σπουδαιότερες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου. Τι γίνεται όμως όταν τα παιδιά καταφθάνουν; Φυσικά, όλοι κάνουν λάθη και όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς.
H Δανάη Σιάμου, ψυχολόγος, μας συμβουλεύει ποια είναι τα βασικά λάθη στη διαδικασία του μεγαλώματος των παιδιών, που μπορούμε να αποφύγουμε.
Χρόνος για όλους!
Ένα πρώτο λάθος αφορά το γεγονός ότι πολλοί γονείς εγκαταλείπουν τη ζωή τους, τον εαυτό τους και τη μεταξύ τους σχέση, με σκοπό να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του παιδιού. Όταν ένα παιδί μπαίνει στη ζωή μας, αυτό δε πρέπει να σημαίνει ότι τελείωσε κιόλας! Καλό είναι να επιδιώκουμε, όχι μόνο να προσαρμοστούμε εμείς στις ανάγκες του μωρού μας, αλλά και αυτό στις δικές μας. Η δημιουργία ενός προγράμματος που θα έχουμε ελεύθερο χρόνο να ξεκουραστούμε, να βγούμε, να περιποιηθούμε τον εαυτό μας και να περάσουμε δημιουργικό χρόνο με τον σύντροφο και τους φίλους μας είναι πολύ σημαντικό για τη ψυχική μας διάθεση και μας εφοδιάζει με αντοχή και κέφι, που σίγουρα θα το αντιληφθούν και τα παιδιά μας!
Ποιoς είναι το αφεντικό;Ένα ακόμη λάθος είναι η ασάφεια στη θέσπιση και στη τήρηση κάποιων οικογενειακών κανόνων. Είναι εξαιρετικής σημασίας τα παιδιά να αντιλαμβάνονται ποιός είναι “ο αρχηγός” στο σπίτι, όσο άσχημο κι αν ακούγεται αυτό. Ένας σωστός αρχηγός θεσπίζει κανόνες, που πρέπει όλοι να τηρούν, αλλά παρέχει και ασφάλεια. Είναι αυστηρός, αλλά και επιεικής, όπου χρειάζεται. Τα παιδιά νιώθουν πολύ πιο ήρεμα όταν ακολουθούν ένα πρόγραμμα και κάποιους κανόνες στα πλαίσια της οικογένειας κι όταν αναγνωρίζουν την σημαντική θέση του γονέα. Με αυτό τον τρόπο αναγνωρίζουν και τη δική τους θέση στο σπίτι: τις υποχρεώσεις τους, τα δικαιώματά τους, τα όρια της συμπεριφοράς τους και των σχέσεων μες στο οικογενειακό σύστημα.
''Απαραίτητο συστατικό επιτυχίας εδώ, αποτελεί η συνεργασία των γονέων στη διεξαγωγή και την τήρηση των οικογενειακών κανόνων, καθώς και η αλληλοϋποστήριξη, ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν ζούνε πια μαζί- έχουν όμως ένα κοινό στόχο, που αφορά τη σωστή ανατροφή των παιδιών τους.''
Η επιβράβευση και η τιμωρία-ποινή, επίσης, αποτελούν ένα πολύ εύκολο τρόπο για να κατανοήσουν και να ακολουθήσουν τα παιδιά τους σπιτικούς κανόνες, αλλά και για να εμπεδώσουν τον καθοριστικό ρόλο του γονέα.
Τι είναι η επιβράβευση στο πλαίσιο μιας οικογένειας;Κάθε οικογένεια ορίζει και ακολουθεί το δικό της πρόγραμμα και τους δικούς της κανόνες. Η επιβράβευση εξαρτάται τόσο από το χαρακτήρα και τη διάθεση των γονέων, όσο και από τη προσωπικότητα και τις ανάγκες των παιδιών. Ως βραβείο μπορεί να θεωρηθεί ένα δώρο ή μια έκπληξη, μία βόλτα ή εκδρομή, μία παραχώρηση στο οικογενειακό πλαίσιο (πχ, να δει λίγη περισσότερη τηλεόραση από ότι συνήθως). Η έπιβράβευση, που αφορά λέξεις (μπράβο, είσαι πολύ καλό παιδί) καθώς και συναισθηματική έκφραση (αγκαλιές, φιλιά ,κλπ) έχει μεγάλη σημασία και καλό θα ήταν να εκφράζεται συχνά και να συνοδεύει τα βραβεία- αλλάόχι να τα αντικαθιστά!
Τι είναι η ποινή;Η ποινή ορίζεται, επίσης, ανάλογα με την κρίση και το χαρακτήρα των γονέων και την προσωπικότητα των παιδιών. Ως ποινή μπορεί να θεωρηθεί η στέρηση ενός δικαιώματος (πχ, μιας εξόδου), μιας ευχάριστης δραστηριότητας ή μιας λιχουδιάς, και πρέπει πάντα να συνοδεύεται από σαφή εξήγηση του λόγου για τον οποίο επιβάλλεται. Δηλαδή, το παιδί πρέπει να καταλάβει τι έκανε λάθος, αλλά να μη νιώθει καταδικασμένο. Μέσα σε μια ποινή είναι φρόνιμο,λοιπόν, να εξηγούμε στο παιδί πώς θα μπορούσε να διορθώσει μια κατάσταση ή πως μπορεί να δράσει σωστά τη επόμενη φορά.
Η ποινή δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παίρνει τη μορφή βίας, τρομοκρατίας ή κακοποίησης!
Προσοχή στις λέξεις!Μία αποτυχία δεν καθιστά κάποιον αποτυχημένο! Αυτό που θέλω να πώ είναι πως είναι πολύ βλαβερό να χρησιμοποιούμεαπόλυτες εννοιες και χαρακτηρισμούς όταν μιλάμε στο παιδί μας.
Για παράδειγμα, αν το παιδάκι πει ψέμματα, δε χρειάζεται να το χαρακτηρίσουμε ως “ψεύτη”. Αν, επιπλέον, κάνει κάποια ζημιά, δεν είναι σωστό να το χαρακτηρίσουμε ως “κακό παιδί”. Προτιμότερο είναι,όταν επικοινωνούμε με τα μικρούλια μας, αντί να χρησιμοποιούμε λέξεις και έννοιες με αρνητική χροιά, να τις αντικαταστήσουμε με θετικές λεξούλες.
''Αντί, λοιπόν, να πούμε “αν δε με ακούσεις θα είσαι κακό παιδί”, μπορούμε να πούμε “αν με ακούσεις, θα είσαι καλό παιδί”.
Οι γονείς πολλές φορές ξεχνάνε να συμπεριφέρονται σαν τα παιδιά και να προσπαθούν να σκέφτονται όπως εκείνα, ώστε να καταλαβάινουν τον τρόπο και την αιτία των πράξεών τους και απαιτούν από τα παιδιά να φέρονται, να σκέφτονται και να ενεργούν όπως οι μεγάλοι, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο. Ας μη ξεχνάμε, ότι κανένα παιδάκι δεν έχει στο μυαλό του το σωστό, το λάθος ή το στόχο να είναι “παλιόπαιδο”. Πάντοτε, οι πράξεις του έχουν ένα λόγο (πχ, την περιέργεια), που μπορούμε να ανακαλύψουμε αν προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά μαζί του. Ας του μεταδώσουμε θετικά μηνύματα, λοιπόν, που θα λειτουργήσουν τονωτικά στην αυτοεκτίμησή του και στη μετέπειτα δόμηση του χαρακτήρα του!
Συζητήστε το!Ένα ακόμη λάθος που συνδέεται με την παραπάνω παράγραφο και μπορούμε να αποφύγουμε, αφορά στο τρόπο που επιχειρούμε να επικοινωνήσουμε με το παιδί μας. Συνήθως οι γονείς πιστεύουν ότι το παιδάκι είναι μικρό και δε μπορεί να καταλάβει αυτά που θα του πουν, με αποτέλεσμα να αποφεύγουν να συζητήσουν μαζί του ή να προσπερνούν την ανάγκη τους ή την ανάγκη του ίδιου του παιδιού για επικοινωνία. Ωστόσο, αυτή η πεποίθηση δεν ισχύει. Ένα παιδί αντιλαμβάνεται και κατανοεί το περιβάλλον του πολύ πριν κατορθώσει το ίδιο να εκφραστεί μέσω του λόγου. Δε χρειάζεται να περιμένουμε να μεγαλώσει για να του πούμε αυτά που θέλουμε! Η ισότιμη αντιμετώπιση και η συζήτηση είναι το παν για μία υγιή επικοινωνία. Κατά τη διάρκεια της, ούτε οι διαταγές, αλλά ούτε και η αδιαφορία από μέρους μας θα συνεισφέρουν στη δόμησή της.
''Ας έχουμε στο νού μας ότι τα παιδιά μας δεν είναι παρά μικροί άνθρωποι, και καλό είναι οι γονείς για κάποια ζητήματα να τους μιλούν περίπου όπως συζητούν και μεταξύ τους.''
Ένας λειτουργικός τρόπος επικοινωνίας είναι να φέρουμε το πρόσωπό μας στο ίδιο ύψος με το δικό του και να του μιλήσουμε αργά, ήρεμα και καθαρά για το θέμα που μας/το απασχολεί, εκφράζοντας τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας και παρακινώντας το να κάνει το ίδιο. Φυσικά, τα γλυκά λογάκια κατέχουν σημαντική θέση στην επικοινωνία μας, εκτός κι αν επιχειρούμε να είμαστε πιο αυστηροί!
Ας μην ξεχνάμε,βέβαια, πως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κι έτσι κάθε οικογένεια αναπτύσσει το δικό της μοναδικό κώδικα και τρόπο επικοινωνίας, όπου πάνω σε αυτόν θα εντάξει οποιαδήποτε συμπεριφορική τεχνική. Όπως, λοιπόν, κι αν λειτουργούμε, το πρώτο μεγάλο βήμα-όπως ισχύει και σε οποιαδήποτε σχέση- είναι να μάθουμε να ακούμε και να ακουγόμαστε!
πηγή:infokids.gr
