Στη θεωρία όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν οι ηγέτες του αύριο. Στην πράξη όμως, οι ενέργειές τους διαφέρουν πολ...
Στη θεωρία όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν οι ηγέτες
του αύριο. Στην πράξη όμως, οι ενέργειές τους διαφέρουν πολύ από αυτά
που θα έπρεπε να κάνουν για αυτό τον σκοπό. Κι αυτό επηρεάζει τα παιδιά,
όχι μόνο γιατί δεν θα αποκτήσουν ηγετικές ικανότητες, αλλά και γιατί
ίσως να μην μπορέσουν να ηγηθούν καν της δικής τους ζωής.
Ο Δρ. Τιμ Έλμορ, ιδρυτής της οργάνωσης Growing Leaders και συγγραφέας του best seller "Generation iY: Our Last Chance to Save Their Future,Artificial Maturity: Helping Kids Meet the Challenges of Becoming Authentic Adults" εξηγεί ποιες είναι οι 7 καταστροφικές συμπεριφορές των γονέων που καταπνίγουν τις ηγετικές ικανότητες των παιδιών, δηλαδή την αυτονομία, την κρίση και την υπευθυνότητα.
1. Δεν αφήνουμε τα παιδιά να αναλάβουν κινδύνους: Ζούμε σε έναν κόσμο που μας προειδοποιεί για τον κίνδυνο σε κάθε γωνία. Κάνουμε ότι μπορούμε να για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας ακόμη και από τα πιο απλά πράγματα, όπως να βραχούν. Στο κάτω κάτω, αυτή είναι η δουλειά μας. Έτσι όμως, τα απομονώνουμε και από μία υγιή συμπεριφορά ανάληψης κινδύνου και αυτό έχει αρνητικό αποτέλεσμα. Έρευνα ψυχολόγων αποκαλύπτει ότι εάν ένα παιδί δεν παίζει σε εξωτερικό χώρο και δεν βιώσει ποτέ ένα χτύπημα (για παράδειγμα στο γόνατο) τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να αναπτύξει φοβίες στην ενήλικη ζωή του. Τα παιδιά χρειάζεται ορισμένες φορές να πέσουν για να μάθουν τι είναι φυσιολογικό. Οι έφηβοι χρειάζεται να βιώσουν ένα χωρισμό από τον αγαπημένο/η τους για να εκτιμήσουν τη συναισθηματική ωριμότητα που απαιτεί μια μακροχρόνια σχέση. Εάν οι γονείς αφαιρέσουν κάθε κίνδυνο από τη ζωή των παιδιών, τότε πιθανότατα ανατρέφουν άτομα με μεγάλη αλαζονεία και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
2. Σπεύδουμε πολύ γρήγορα στη βοήθεια των παιδιών: Η σημερινή γενιά των νέων ανθρώπων δεν έχει αναπτύξει ορισμένες από τις δεξιότητες που είχαν οι νέοι πριν 30 χρόνια κι αυτό επειδή οι γονείς τρέχουν να λύσουν και να φροντίσουν όλα τους τα προβλήματα. Έτσι όμως, τα παιδιά μαθαίνουν στη «βοήθεια» και δεν μαθαίνουν πώς να ξεπερνούν τις δυσκολίες και να λύνουν μόνα τους τα προβλήματά τους. Αυτή η γονεϊκή συμπεριφορά είναι κοντόφθαλμη και στερεί πολλά από τους ενήλικες του μέλλοντος καθώς θα ζουν πιστεύοντας ότι πάντα θα είναι κάποιος εκεί να τους σώσει. "Εάν αποτύχω ή εάν δεν τα καταφέρω τόσο καλά έρχεται ένας ενήλικας και μειώνει ή εκμηδενίζει εντελώς τις επιπτώσεις τις αποτυχίας μου". Αυτό ο τρόπος σκέψης όμως, απέχει πολύ από το πώς λειτουργεί πραγματικά ο κόσμος κι έτσι δεν προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για να γίνουν ικανοί ενήλικες.
3. Επαινούμε υπερβολικά: Το κίνημα της αυτοεκτίμησης έχει ξεκινήσει εδώ και 60 χρόνια. Απέκτησε όμως, μεγάλες διαστάσεις από τη δεκαετία του 1980. Ξαφνικά σε έναν αθλητικό αγώνα όλοι ήταν νικητές και έπαιρναν μετάλλειο. Αυτή η νοοτροπία έκανε τα παιδιά μας να νιώθουν υπέροχα, αλλά οι τελευταίες έρευνες δείχνουν πως με τη συμπεριφορά αυτή υπάρχουν και αρνητικές συνέπειες. Κάποια στιγμή τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι η Μαμά και ο Μπαμπάς είναι μόνοι που πιστεύουν τις τόσο υπέροχες ικανότητές τους. Ξαφνικά αρχίζουν να αμφιβάλουν για την αντικειμενικότητα των γονιών τους. Μπορεί να νιώθουν καλά εάν τα επαινούμε και τους λέμε μπράβο συνέχεια, αλλά χρειάζεται να υπάρχει μία επαφή με την πραγματικότητα. Όταν το μπράβο δίνεται τόσο εύκολα και χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η κακή συμπεριφορά, τότε τα παιδιά μαθαίνουν να «κλέβουν», να λένε ψέματα και να αποφεύγουν τη δύσκολη πραγματικότητα. Δεν έχουν αναπτύξει την ικανότητα να την αντιμετωπίσουν.
4. Νιώθουμε τύψεις: Δεν είναι ανάγκη το παιδί να σας λατρεύει κάθε λεπτό. Το παιδί θα ξεπεράσει την απογοήτευση, αλλά δεν θα ξεπεράσει ποτέ τις επιπτώσεις από τη συμπεριφορά του κακομαθημένου παιδιού. Πείτε τους λοιπόν «όχι» ή «όχι τώρα» και αφήστε τα να παλέψουν για ότι έχει πραγματικά αξία και ότι αληθινά χρειάζονται. Ένα ακόμη θέμα είναι η επιβράβευση. Ως γονείς, θέλουμε να τους δίνουμε ότι ζητούν όταν τα επιβραβεύουμε επειδή έκαναν κάτι καλά. Τι γίνεται όμως, εάν έχουμε πολλά παιδιά; Ορισμένοι γονείς νιώθουν ότι είναι άδικο να επιβραβεύουν το ένα παιδί και όχι το άλλο. Αυτό όμως, αφενός δεν είναι ρεαλιστικό αφετέρου εκμηδενίζει όλη την ουσία της επιβράβευσης καθώς τα παιδιά δεν μαθαίνουν τελικά ότι η επιτυχία εξαρτάται από τις δράσεις και τις πράξεις μας. Επίσης, εάν τα παιδιά μάθουν ότι η ανταμειβή για έναν καλό βαθμό είναι μία βόλτα στο εμπορικό κέντρο, τότε θα μάθουν να βασίζουν σε υλικά κριτήρια τις σχέσεις τους. Δεν θα βιώσουν ούτε εσωτερικά κίνητρα ούτε αληθινή αγάπη ως ενήλικες.
5. Δεν μοιραζόμαστε τα λάθη μας: Οι υγιείς έφηβοι θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και να προσπαθήσουν μόνοι τους πράγματα. Κι εμείς ως ενήλικες πρέπει να τους αφήσουμε. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι δεν θα τους βοηθήσουμε. Ο καλύτερος τρόπος είναι να μοιραστείτε μαζί τους αντίστοιχα λάθη που κάνατε εσείς στην ηλικία τους με τέτοιο τρόπο που να μαθαίνουν πώς να κάνουν τη σωστή επιλογή. Επίσης τα παιδιά πρέπει να είναι προετοιμασμένα ότι αναπόφευκτα θα κάνουν κάποια λάθη και χρειάζεται να γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις των αποφάσεών τους. Μοιραστείτε μαζί τους τα συναισθήματα που εσείς νιώσατε όταν βιώσατε αντίστοιχες εμπειρίες. Εξηγήστε τις συνθήκες και όσα μάθατε από κάθε περίπτωση. Σίγουρα δεν είμαστε οι μόνοι που επηρεάζουμε τα παιδιά μας. Ας είμαστε όμως, αυτοί που τα επηρεάζουε καλύτερα.
6. Συγχέουμε την εξυπνάδα και το ταλέντο με την ωριμότητα: Συχνά οι γονείς συγχέουν την ευφυία ενός παιδιού με την ωριμότητά του νομίζοντας πως ένα έξυπνο παιδί είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τον κόσμο. Δεν είναι έτσι όμως. Δείτε για παράδειγμα ορισμένους επαγγελματίες αθλητές ή σταρ του Hollywood που έχουν απαράμιλλο ταλέντο, αλλά μπλέκονται σε απίστευτα σκάνδαλα. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή ή ηλικία ορόσημο για την ωριμότητα. Κανείς δεν έχει οδηγίες χρήσεων για να καταλάβει πότε το παιδί του είναι έτοιμο για περισσότερες ελευθερίες. Ένας καλός οδηγός είναι να παρατηρείτε παιδιά αντίστοιχης ηλικίας.
7. Δάσκαλε που δίδασκες: Καθήκον των γονέων είναι να αποτελούμε το παράδειγμα της ζωής που θέλουμε να ζήσουν τα παιδιά μας. Εάν θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν προσωπικότητα και υπευθυνότητα, τότε πρέπει να ξεκινήσουμε λέγοντας πάντα την αλήθεια. Τα κατά συνθήκη ψεύδη και οι εκπτώσεις στους κανόνες αποτυπώνονται στα παιδιά. Δείτε καθημερινά τις ηθικές επιλογές που κάνετε – γιατί σίγουρα τα παιδιά τις παρατηρούν. Εάν περνάτε ως πεζός το φανάρι με κόκκινο, εάν δεν μαζεύετε το δωμάτιό σας, εάν λέτε κάθε μέρα ότι βαριέστε τη δουλειά…. το ίδιο θα κάνει και το παιδί. Εάν αντιθέτως, θέλετε να δείξτε στο παιδί σας τι σημαίνει να δίνεις αφιλοκερδώς, τότε κάντε το πράξη για παράδειγμα με εθελοντική εργασία σε κάποιο ίδρυμα.
Κάθε γενιά συνήθως «πληρώνει» κάτι που έκανε η προηγούμενη. Οι σημερινοί γονείς επικεντρώνονται στο σήμερα και όχι τόσο στο αύριο. Ενδιαφέρονται περισσότερο για την ευτυχία σήμερα και όχι για το πώς θα προετοιμάσουν τα παιδιά τους για αύριο. Ενδεχομένως να πρόκειται για μία αντίδραση. Πολλοί από τους σημερινούς γονείς είχαν Μαμάδες και Μπαμπάδες που ενδιαφέρονταν περισσότερο να προετοιμαστούν για το αύριο, να αποταμιεύουν χρήματα και να χτίζουν τη συνταξιοδότησή τους. Σε αντίδραση προς αυτό τον τρόπο ζωής, πολλοί ενστερνίζονται την άποψη "ζήσε την στιγμή" "απόλαυσε το σήμερα". Και το κάναμε. Για πολλούς το αποτέλεσμα ήταν μία φουσκωμένη πιστωτική κάρτα και μία κρίση χρέους για τη χώρα.
Η αλήθεια είναι πως ένας γονέας χρειάζετασι να φροντίζει τόσο για το σήμερα, όσο και για το αύριο. Εϊναι σημαντικό να κατανοήσουν οι γονείς πόσο σημαντικά είναι τα λόγια και οι πράξεις τους, όχι μόνο όταν μιλούν απευθείας στα παιδιά, αλλά και όταν τα παιδιά τους είναι κοντά. Έχει σημασία να τα εκπαιδεύσετε σωστά, όχι μόνο να τους παρέχετε μία καλή ζωή. Είναι προτιμότερο να τα προπονήσετε από να τα χαïδεύετε.
- Μιλήστε για τα θέματα που εσείς θα θέλατε να ξέρετε για την ενήλικη ζωή
- Δώστε τους τη δυνατότητα να προσπαθήσουν δύσκολα πράγματα, που απαιτούν μεγαλύτερη προσπάθεια. Δώστε τους ακόμη την ελευθερία να αποτύχουν.
- Συζητήστε τις μελλοντικές επιπτώσεις που θα υποστούν εάν δεν έχουν συγκεκριμένη πειθαρχία
- Βοηθήστε τα να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά της πραγματικής ζωής με τα προτερήματα και τα δυνατά τους σημεία
- Να ολοκληρώνετε τα έργα που απαιτούν υπομονή, ώστε να μάθουν κι εκείνα να είναι υπομονετικά.
- Διδάξτε τα ότι η ζωή είναι οι επιλογές που κάνουμε. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
- Δώστε του ευθύνες ενηλίκων, όπως για παράδειγμα να πληρώνει τους λογαριασμούς
- Επιβραβεύστε την πρόοδο που καταγράφουν στην αυτονομία αλλά και την υπευθυνότητα.
Πηγή: Forbes.com
πηγή:http://www.letsfamily.gr/e
