"Στα σαράντα μου χρόνια, εγώ, η Σαριτέ Σεντέγια, έχω σταθεί πιο τυχερή από τις άλλες σκλάβες. Θα ζήσω πολλά χρόνια και τα γηρ...
"Στα σαράντα μου χρόνια, εγώ, η Σαριτέ Σεντέγια, έχω σταθεί πιο τυχερή από τις άλλες σκλάβες. Θα ζήσω πολλά χρόνια και τα γηρατειά μου θα είν' ευτυχισμένα, γιατί το άστρο μου -το ζ'έτουάλ- λάμπει ακόμα κι όταν η νύχτα είναι συννεφιασμένη. Έχω την τύχη να είμαι με τον εκλεκτό της καρδιάς μου όταν τα δυνατά του χέρια μού ξυπνάνε τη σάρκα. Απέκτησα τέσσερα παιδιά κι ένα εγγόνι, και όσα απ' αυτά είναι ζωντανά, είν' ελεύθερα.
Η πρώτη μου ευτυχισμένη ανάμνηση είναι απ' την εποχή που ήμουν ακόμα ένα κοκαλιάρικο κι άγουρο κοριτσάκι και το σώμα μου λικνιζόταν στον ήχο των τυμπάνων. Το ίδιο και η πιο πρόσφατη ευτυχισμένη μου στιγμή, γιατί χτες τη νύχτα ήμουν στην Πλατεία του Κονγκό και χόρευα χωρίς καμιά έγνοια στο μυαλό, και σήμερα το σώμα μου είναι ζεστό και κουρασμένο".
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε - ανηψιά του δολοφονημένου προέδρου της Χιλής, Σαλβαδόρ Αλιέντε, που δολοφονήθηκε στο πραξικόπημα του 1973 - γεννήθηκε το 1942 στο Περού. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε δύο παιδιά και δύο εγγόνια. Δούλεψε ασταμάτητα απο δεκαεπτά χρονών, πρώτα σαν δημοσιογράφος κι έπειτα σαν συγγραφέας. Το πρώτο της μυθιστόρημα, "Το σπίτι των πνευμάτων", δημοσιεύτηκε το 1982 και την καθιέρωσε αμέσως σαν ένα απο τα κορυφαία ονόματα των συγγραφέων, στη γλώσσα του Θερβάντες. Ζεί τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ.
