Ένα μικρό παιδί, ιδιαίτερα προσχολικής ηλικίας, προσλαμβάνει όλα αυτά τα μηνύματα καθαρού μάρκετινγκ και τα πιστεύει ως αλ...
Ένα μικρό παιδί, ιδιαίτερα προσχολικής ηλικίας, προσλαμβάνει όλα αυτά τα
μηνύματα καθαρού μάρκετινγκ και τα πιστεύει ως αληθή, χωρίς να
«φιλτράρει» τις πληροφορίες ή να αδιαφορήσει ή να τις αντικρούσει, όπως
μπορεί να κάνει ένας ενήλικας. Μπορεί, άραγε, να μάθει ένα μικρό παιδί
να αμφισβητεί και να μην πιστεύει όλα όσα βλέπει στις διαφημίσεις;
Η τηλεοπτική διαφήμιση, έχει περισσότερη επίδραση στα παιδιά, αφού
συνδυάζει εικόνα, ήχο και εντυπωσιακά εφέ σε σύντομο χρόνο. Η ίδια η
τηλεόραση για τα μικρά παιδιά μπορεί να έχει εν μέρει το ρόλο της
«νταντάς» ή του «δασκάλου» στην αντίληψη των παιδιών. Τα παιδιά, δηλαδή,
δεν βλέπουν την τηλεόραση ως συσκευή που τους προσφέρει απλώς
διασκέδαση ή συντροφιά, αλλά παίρνουν πολύ σοβαρά όλα όσα προβάλει. «Το
είπε η τηλεόραση, μαμά», ίσως ακούσετε να σας πουν τα παιδιά, εννοώντας
ότι αυτό που είπε δε χωράει αμφισβήτηση και είναι πέρα για πέρα αληθές
και έγκυρο. Αντίθετα με τους ενήλικες, τα παιδιά δεν γνωρίζουν πως έχει
διαφορά ποιος ακριβώς το είπε στην τηλεόραση, π.χ. ένας δημοσιογράφος,
ένας πολιτικός, ένας αναλυτής, ένας παρουσιαστής ή ένας ηθοποιός σε
διαφήμιση, ούτε κατανοούν μέσα σε ποιο πλαίσιο περιεχομένου ειπώθηκε
καθετί, π.χ. σε μια πολιτική εκπομπή, σε μια εκπομπή lifestyle, σε μια
παιδική εκπομπή ή σε μια διαφήμιση. Όλα έχουν την ίδια βαρύτητα, την
ίδια σημασία και την ίδια εγκυρότητα.
Όλα αυτά ισχύουν, μέχρι να αρχίσετε ως γονείς να βοηθάτε το παιδί να
εντοπίζει αυτές τις διαφορές και να αμφισβητεί την εγκυρότητα όσων
ακούει και βλέπει στην τηλεόραση, εφόσον φυσικά βρίσκεται στην κατάλληλη
ηλικία. Ένα παιδί πρώτης σχολικής ηλικίας μπορεί να αρχίσει να
αντιλαμβάνεται μέσα από συζήτηση κάτι τέτοιο.Μπορείτε να μοιραστείτε μια εμπειρία σας, όπως ότι όταν αγοράσατε μια φορά ένα προϊόν από διαφήμιση, τελικά από κοντά είδατε ότι δεν ήταν τόσο καλό όσο υποσχόταν και γι’ αυτό δεν πιστεύετε ότι ακούτε. Ίσως ξαφνιάσει πολύ ένα μικρό παιδί ότι το ψέμα είναι γύρω μας, καθώς τα παιδιά εμπιστεύονται πολύ εύκολα τους άλλους και δεν έχουν την επιφυλακτικότητα και την πονηριά των μεγάλων, αλλά δεν είναι κακό να του αναφέρετε ότι αυτό είναι μια πραγματικότητα, που υπάρχει έντονο σε κάποιους χώρους, όπως η διαφήμιση.
Βοηθήστε τα να καταλάβουν πως μπορούν να ζήσουν μια χαρά χωρίς όλα όσα προβάλλονται στις διαφημίσεις. Τονίστε όσα έχουν και βοηθήστε τα να τα εκτιμήσουν. Εμπνεύστε τα να καταλάβουν πως μπορούν να είναι χαρούμενα και χωρίς τα προϊόντα των διαφημίσεων.
Είναι αδύνατο να εμποδίσετε το παιδί σας να βλέπει ή να ακούει διαφημίσεις. Είναι, όμως, αρκετά ρεαλιστικό να περιορίσετε όσο μπορείτε την έκθεση των μικρών παιδιών, ιδιαίτερα προσχολικής ηλικίας, στις τηλεοπτικές κυρίως διαφημίσεις, περιορίζοντας τη χρήση τηλεόρασης ή επιτρέποντας κυρίως dvd, μαγνητοσκοπημένα προγράμματα ή σταθμούς χωρίς διαφημίσεις. Σχετικές συστάσεις έχει εκδώσει, μάλιστα, η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία, αλλά και άλλοι φορείς.
Είναι επίσης ρεαλιστικό, αλλά και απαραίτητο, να διδάξετε στα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας ότι τα διαφημιστικά μηνύματα και όσα προβάλλει η τηλεόραση δεν είναι απαραίτητα έγκυρα ή σωστά, χωρίς ταυτόχρονα να τα «δαιμονοποιείτε». Σταδιακά, μεγαλώνοντας, βοηθάτε τα παιδιά να τα αμφισβητούν και να αποκτούν κριτική σκέψη τόσο όσο είναι παιδιά, όσο και αργότερα ως ενήλικες, γιατί οι επιθυμίες και οι ορμές που σκοπεύουν να διεγείρουν οι διαφημίσεις δεν αφορούν μόνο τα παιδιά.
πηγή:govastileto.gr
